چشم و گوش و لب ببند، از شور و شر آسوده باش

ازکمان توست هر تیری که در دل می خلد

هر چه صورت می پذیرد سایه کردار توست

تا ثمر دارد رگ خامی، ز دار آویخته است

از جهانگردی غبار خاطر افزون می شود

پرتو خورشید هیهات است ماند برزمین

خلوت آیینه روشن از فروغ حیرت است

شد زمین از بردباری مظهر حسن بهار

چون صدف صائب ز دریا گوشه ای کن اختیار