رفته ایم از خویش بیرون از دیار ما مپرس

جلوه موج سرابیم از قرار ما مپرس

گل بچین از برگ ما، احوال بار ما مپرس

از پریشان حالی مشت غبار ما مپرس

حلقه فتراک ما بین از شکار ما مپرس

می شوی آواره احوال دیار ما مپرس

رحم کن بر خویش از جوش بهار ما مپرس

از شمار داغهای بی شمار ما مپرس

میل دردسر نداری از خمار ما مپرس

از فضولیهای اطفال دیار ما مپرس

پیش رویش حال چشم اشکبار ما مپرس

می کنی سر رشته گم صائب ز کار ما مپرس