یار دلسوزی که می بینم نمکدان است وبس

عالم از جهان مرکب یک شبستان است و بس

این جواهر سرمه در چشم غزالان است و بس

روزیم چون آفتاب از چرخ یک نان است و بس

دربیابان طلب خار مغیلان است و بس

حلقه فتراک من طوق گریبان است وبس

پاکدامانی که می بینم بیابان است و بس

می توان گفتن همین هندو مسلمان است و بس

حاصل قرب نکویان چشم گریان است وبس