مرو ز گوشه عزلت به هیچ منظر دیگر

بجز سفال پر از خون دل که نیست خمارش

بغیر در گه یزدان که چوب منع ندارد

بجز ستاره اشکی کزاوست روشنی دل

ز گریه دل شبها توان رسید به مقصد

مدار دست زدامان صبر در همه حالی

دل شکسته به دست آر ز جوهریانی

ز راستی طمع حاصل است شاهد خامی

تراست پرده غفلت حجاب چشم بصیرت

بغیر اشک کزاو گاه گاه آب دهم چشم

بغیر داغ که دلسرد می کند ز جهانم

درین محیط ز طوفان مکن ملاحظه صائب