که می سازد زبان برق کوته خوشه چینی ها

سبک دارد کف بی مغز را بالانشینی ها

که چون پیوست جان آسمانی با زمینی ها

که محرابش نخواهد شمع از روشن جبینی ها

ندارد غیر سودا حاصلی خلوت گزینی ها

اگر نزدیک می گردید راه از دوربینی ها

کجا رفت آن تبسم ها و آن حرف آفرینی ها؟

سلیمان می برد غیرت به مور از ریزه چینی ها

که از طاق دل فغفور چین افتاد چینی ها