دل رمیده به امید این جهان مگذار

بهشت ،تشنه دیدارخودحسابان است

ترابه چاه خطاسرنگون نیندازد

اگر به دست ولب خویش دوستی داری

به مهروماه فلک چشم راسیاه مکن

نفس به کام من ازضعف ،استخوان شده است

صلاح درسپر افکندن است عاجز را

زدام لاغری این صید رارهایی نیست

عنان سیل سبکروبه دست خودرایی است

به لامکان تجردبرآی عیسی وار

عزیز مصر به جان می خرد متاع ترا

حریف موجه کثرت نمی شوی صائب