نکردی دست ورویی تازه زین آب روان آخر

چراغی برفروز ازآتش این کاروان آخر

رخ زردی به دست آور در ایام خزان آخر

اگر پایی نکوبی، آستینی بر فشان آخر

برآر آیینه دل یک ره از آیینه دان آخر

شمار گوسفندان کن برای امتحان آخر

ببین یک بار ای بیدرد عرض این دکان آخر

چو می باید کشیدن بر سر این رطل گران آخر

غم سرمایه خور، تا چند از سود و زیان آخر؟

لحد خواهد ترا گشتن تنور از فکر نان آخر

که تیر راست خواهد خوردروزی برنشان آخر

که ماری می شود هر خاروخس زین آشیان آخر

نمی دانی که خواهد دستگیرت شد همان آخر

که یابد هرچه خواهد هرکسی زین آستان آخر

چو می دانی که خواهی حلقه گردید این کمان آخر

مده از دست صائب دامن سنگ نشان آخر