زحیرت پرده خواب است هر چشمی که بیناتر

که بوی گل زبرگ گل شود صد پرده رسواتر

ندانستم که درخشکی شود این خار گیراتر

دل دیوانه از بند گران گرددسبکپاتر

که از ریگ روان کوه است اینجا دشت پیماتر

که سازد آتش افسرده را خاشاک رعناتر

که از تلخی می گلرنگ می گردد گواراتر

که باشد سبزه خوابیده اش از سرو رعناتر

زعیسی روی شرم آلود مریم بود گویاتر

که باشد در میان شیر خالص موی رسواتر

که عاشق درفراق از وصل می باشد شکیباتر