گر کند مادر زخشکی بخل دراعطای شیر

ساغرلب تشنه آرد خون مینا را بجوش

کهربا بال وپر پروازگرددکاه را

میرساند رزق هرکس را بقدرظرف،حق

آنکه تعلیم مکیدن می دهد اطفال را

روزی که ما بی زبانان بی طلب خواهد رساند

ترک عادت بر سبک مغزان بود ناخوشگوار

روی ممسک تلخ از آن باشد که پستان سیاه

شکوه باشد حاصل نیکی به کافرنعمتان

چشم زاهد از لقای دوست باشد بر بهشت

کفر نعمت می کند رزق هلال خود حرام

حرص پیران از سفیدی های مو گردد زیاد

حرص زر نتوان جدا کرد از کهنسالان به تیغ

از سفیدی های مو شدتنگ صائب خلق من