ای ز رویت هرنگاهی راگلستان دگر

وای برمن کز غرور حسن هر چین می شود

بیقراری هرکه راپیچد بهم چون گردباد

لامکانی شو که تبدیل مکان آب و گل

صبر بر زخم زبانها کن که هر زخم زبان

ازجگر خوردن نمی دارند سیری، گرشود

عالمی چون سیر چشمی نیست درملک وجود

از سر خوان فلک برخیز کاین باریک بین

نیست دربیداری من صرفه ای، صائب که هست