ای بر روی تو از آینه گل صافتر

هر که از بت روی گردان شد نبیند روی حق

آتش سوزنده رانتوان به چوب اندام داد

دوربینان از خزان تنگدستی فراغند

گاه باشد کز غباری لشکری بر هم خورد

در رگ جان هرکه را چون رشته پیچ وتاب نیست

بس که درشر خیر ودر خیرجهان شر دیده ام

نیست ذوق سلطنت مارا، وگرنه ریخته است

تا ازان شیرین سخن حرفی مکرر بشنوم