پای خواب آلود رااز زیر دامن برمیار

چون سکندر پیش رو دیوارآهن برمیار

ازلباسی هر زمان سر همچو سوزن برمیار

دست ودامان تهی از سیر گلشن برمیار

تا نسوزد دل، نفس از جان روشن برمیار

سر به غمازی چو دود از هیچ روزن برمیار

چون عقیق از ساده لوحی سر زمعدن برمیار

درفراق سنگ افغان چون فلاخن برمیار

تا نیاید پا به سنگ سر زمسکن برمیار

زینهار آیینه خود را ز گلخن بر میار