عشق تو ز دل بدر نمی آید

مأوای دل از دو کون بیرون است

تر دامنی وصفای دل هیهات

شبنم ز کنار آفتاب آمد

دل پخته چو شد به خاک می افتد

تا پای ترا رکاب بوسیده است

امید نگاه دارم از چشمش

از کوچه نی کدام شب صائب