محو تو بهشت جو نباشد

در حلقه ماتم فلک مرد

چون کعبه خوش است دل که سالی

غمازی عشق اضطراب است

بگشای نظر که عارفان را

در شرع شریف اهل غیرت

هر چند تیمم است جایز

چون موج در استخوان قانع

از باده کشان مجوی تدبیر

چون غنچه خموش باش صائب