ندارد حاجت مشاطه روی گلعذار ما

زمین از سایه ما گر شود نیلی، عجب نبود

ز طوف ما دل بی درد صاحب درد می گردد

شکوه خاکساری خصم را بی دست و پا سازد

ز بال افشانی جان این چنین معلوم می گردد