برانگیزد غبار از مغز جان درد

که می گیرد عیار صبرها را

تو مست خواب و ما را تا گل صبح

نمی دادند درد سر دوا را

به درد آمد دلت از صحبت من

به دنبال دوا سرگشته زانم

همان دردی که ما داریم خورشید

اگر بازوی مردی را بگیرد

اگر هر موی صائب را بکاوند