که کوری کاسه دریوزه می گردد گدایی را

بود با استخوان پیوند دیگر، مومیایی را

به خون رنگین نگردد بال و پر، تیر هوایی را

درین میدان چو گو تحصیل کن بی دست و پایی را

الهی هیچ کافر نشکند نان گدایی را

که در جنس آب کردن، می فزاید ناروایی را

که مالیده است بر چشم خود آن دست حنایی را؟

که در فصل خزان، برگ از هوا گیرد جدایی را

که نتوانم به جا آورد حق آشنایی را