سیاه چون دل رنگین سخن ز آه نگردد

حدیث عشق مگو چون دل دونیم نداری

بجز شکست ندارد بهار عالم امکان

هجوم خلق نگردد حجاب وحدت یزدان

فتادگی است پروبال رهروان طریقت

مکش چو شمع برون از نیام تیغ زبان را

که سربرآورد از خجلت گناه قیامت

کند کناره شریفی کز اختلال خسیسان

چنین که بسته به خشکی سپهر کشتی احسان

نسیم می شود از فیض نوبهار معنبر

مپوش چهره روشن ز چشم صائب حیران