خوش آن که خواب راحت برخودحرام سازد

آب حیات آثار گر در جهان نباشد

روی گشاده باشد مفتاح بی زبانان

ترک جهان فانی شوق سرای باقی

از چشم شور حاسد خط امان ستاند

ناقص به صبرگردد کامل که ماه نو را

از قرب سایه خود شوخی که می کند رم

گفتم ز قید آن زلف خالش دهد نجاتم

افتد ز کام بیرون از تشنگی زبانها

چون گرد رهنوردان در دیده جا دهندش

سنجیدگی سخن را مانع ز دخل بیجا

صائب ز جان اقامت جستن ز ساده لوحی است