هر نقطه کز این دایره بیکار شمارند

رویی که در او راز نهان را نتوان دید

بیدار کن از عشق دل مرده خود را

زان روز حذر کن که به دامان تو چون گل

هر قطره او شبنم ریحان بهشت است

آن راهروانی که پی دل نگرفتند

چشمی که رگ خواب دراوپرده نشین است

مستان تو برهم زدن هردو جهان او

جمعی که به یکتایی گلشن نرسیدند