از طینت بادام به شکر نتوان برد

از آب روان خانه نبایست جداکرد

برگردم ازان ره که توان رو به قفاکرد

تا یک گره از زلف گرهگیر تو واکرد

از راستی آن کس که درین راه عصا کرد

دولت عجبی نیست اگر روی به ما کرد

بر صفحه دریا نتوان مشق شناکرد

قایل نشد آن کس که به تقصیر خطا کرد

هر کس گنه خویش حوالت به قضا کرد

این دایره را خامه صائب به نوا کرد