از تلخی می ساغر ما باک ندارد

گردن مکش از تیغ که این خانه تاریک

تلخی بنه از سر که ندارد خطر از تیغ

در قلزم هستی نشود مخزن گوهر

از دل گره غم نگشاید می گلرنگ

دایم ز دل خویش بود رزق حریصان

هم محمل لیلی نشود ناله زارش

در کام نهنگ ودهن شیر گریزد