شوخی که عرض حسن به اغیار می دهد

زودا که رخ به خون جگر لاله گون کند

روشندلان ز خصم ندارند جان دریغ

از پاک طینتی است که ابر گرفته رو

بی حاصلی است حاصل دل تا بود درست

موسی ز اشتیاق تجلی هلاک شد

صد عقده باز می کند از کار خویشتن