از یاد وصل، دیده من سیر می شود

هرگز به سوی خویش نمی بینی از حجاب

دور نشاط زود به انجام می رسد

ظالم به مرگ دست نمی دارد از ستم

آن را که روزگار نگیرد به هر گناه

از چشم آهوانه لیلی حذر کند

تدبیر بنده سایه تقدیر ایزدست

اشک ندامت تو به دامن نمی رسد

طومار شکوه تو به افلاک می رسد

چون آفتاب، فکر من آفاق را گرفت

نتوان گذشتن از دو جهان بی جهاد نفس

صائب به گریه گرد برآورد از جهان