از روی آتشین تو دل آب می شود

موج سراب سلسله جنبان تشنگی است

در وجه کیمیا زر خود خرج کردن است

از پیچ و تاب رشته عمرش شود گره

چون در نماز جمع کنم دل، که سبحه را

شبنم ز چشم باز گل از آفتاب چید

مگسل ز اهل شوق که واصل شود به بحر

اشک ندامت است مکافات چشم شور

بی مزد نیست گریه شبهای انتظار

پاپی که در مقام رضا گردد استوار

غفلت ز بس که در جگرم ریشه کرده است