رفتی و خط و خال تو از دل نمی رود

گرد کدورت از دل بیرحم گلرخان

یک سو گذار شرم که بی روی گرم شمع

افسردگان چو سنگ نشانند خرج راه

دل را بهم شکن که ازین بحر پرخطر

تا غوطه در عرق نزند جبهه کریم

بی پیچ وتاب نیست غبارم چو گردباد

از پا شکستگان چراغ است تیرگی

از دور باش وحشت مجنون دور گرد