که از جمعیت آهو، حصاری ساخت مجنون را

که می آید رم آهو به استقبال مجنون را

مشبک همچو مجمر می توانم ساخت گردون را

وصال گنج دارد زنده زیر خاک قارون را

که خم چون شد تهی، دارالامانی شد فلاطون را

مگر دیده است سرو بوستان آن قد موزون را؟

تهی ازگریه نتوان ساخت دل های پر از خون را

همان ارباب نظم از یکدگر دزدند مضمون را!