تا بی غبار سجده بر آن خاک کو کنند

از کعبه خلق اگر به دل خویش رو کنند

تا از شراب عشق که را سرخ رو کنند

روزی که خاک تربت ما را سبو کنند

آیینه خاطران به نظر گفتگو کنند

عشاق زندگانی اگر آرزو کنند

گر آب اگر شراب مرا در گلو کنند

این خانه را به آه مگر رفت و رو کنند

از گل جماعتی که قناعت به بو کنند

ای وای اگر چکیده دل در سبو کنند

مشکل که چاک سینه ما را رفو کنند

چندان که دلبران سر مژگان فرو کنند

کفران نعمت است بهشت آرزو کنند

کآنها که یافتند ترا جستجو کنند

چون با چراغ عقل ترا جستجو کنند

خورشید را با شبنم گل جستجو کنند

با طفل مشربان به ادب گفتگو کنند

مردم اگر به تلخی ایام خو کنند

جمعی که صرف نان گهر آبرو کنند

ما را به طوطیان طرف گفتگو کنند