شوخی ز حد مبر که ترا سر نداده اند

این اعتبار مفت به عنبر نداده اند

درویش را که نعمت دیگر نداده اند

هر چند همچو سرو مرا بر نداده اند

زان سر دهند هر چه ازین سر نداده اند

آن فرقه را که چهره چون زر نداده اند

فرصت به شوخ چشمی اخترنداده اند

آیینه را عبث به سکندر نداده اند

دامن به دست پرسش محشر نداده اند

کاین منزلت به هیچ توانگر نداده اند