کلفت ز چرخ دیده بیدار می کشد

زحمت درین بساط به قدر بصیرت است

از بس گزیده شد دلم از گفتگوی خلق

بی نقش شو که آینه روی آن نگار

هموار زود می شود از نقش دلپذیر

خواهد چنین بلند شدن گر غبار خط

از عشق ناگزیر بود حسن بی نیاز حسن

ایمن زکجروان نتوان شد به هیچ حال

خواری است قسمت گل بی خاربیشتر