که افزاید رسایی از گره در رشته باران را

کجا ساکن کند دست نوازش بی قراران را؟

که منزل پیش پای خود بود، دامن سواران را

که هر برگی زبان شکر باشد نوبهاران را

نظر بر عالم بالاست دایم خاکساران را

که ریزش اختیاری نیست دست رعشه داران را

ز گرد ره نباشد زحمتی گردون سواران را

که وقت شام، صبح عید باشد روزه داران را

نشاط باخت بیش از برد باشد خوش قماران را

سر دیوانه گلریزان شمارد سنگباران را

که سازد سرخ رو سنگ محک کامل عیاران را

که چشم شور کوکب نقل باشد میگساران را