شاهی به نشاه می احمر نمی رسد

دست از سبب مدار که بی ابر نوبهار

نتوان به دست وپازدن ازغم نجات یافت

دارد اگر گشایشی از دامن شب است

با حرص خواهشی است که چون یافت سلطنت

تا چشم شور شمع بود در سرای تو

عارف زسیر چرخ ندارد شکایتی

غواص تا زسر نکند پای جستجو

عالم اگر پر از شکر وعود می شود

پیش از هدف همیشه کمان ناله می کند

تعجیل تیغ یار بود در هلاک ما

برگ خزان رسیده ز آفت مسلم است

تنگی زرق لازم دلهای روشن است

صائب فغان ما به ز فلکها گذشته است