هر کس ز قید تن دل روشن برآورد

دست از طلب مکش که سمندر ز جذب عشق

چشمی که ساخت سرمه عبرت منورش

پیکان قرار در تن مردم نمی کند

از آرزو فتاد برون آدم از بهشت

جان پرورست صحبت پاکیزه گوهران

شب زنده دار باش که گردد سفید روی

ایمن مباش ازان خط مشکین به گردلب

از زلف وخط گرفتن دل سخت مشکل است

از روی درد بلبل اگر ناله سر کند

از شش جهت به دل غم دنیا نهاد روی

ساز غضب حلیم گرانسنگ را سبک

جان تازه می شود ز پریخانه خیال