از تیغ برق زنگ سیه خانه می بردا

عارف حضور کعبه ز بتخانه می برد

سر زیر بال خویش غریبانه می برد

هر کس مرا به دوش به میخانه می برد

در کام شیر دست دلیرانه می برد

دیوانه وحشت از دل دیوانه می برد

غیرت به دور گردی پروانه می برد

از تیغ نشأه لب پیمانه می برد

این رشته ره به گوهر یکدانه می برد

مجنون ز داغ فیض سیه خانه می برد

شمع لئیم روشنی از خانه می برد