از بهر عیب خویش نگهبان که می برد

از زخم وداغ من به نمکدان که می برد

این مژده را به خار مغیلان که می برد

پیغام من به باده فروشان که می برد

غیر از جنون ز راه بیابان که می برد

دل را بغیر زلف پریشان که می برد