سرسبز طوطیی که به تنگ شکر فتاد

این آتشی که از تو مرا در جگرفتاد

مشق جنون ما به بهار دگر فتاد

بیچاره رهروی که پی راهبر فتاد

آسوده کشتیی که به بحر خطرفتاد

زین نه صدف چگونه برون این گهرفتاد

کاری که در گره ز نسیم سحر فتاد

چون نقطه گرچه هستی من مختصر فتاد

سرو از دراز دستی خود بی ثمر فتاد

دنیا به خواریی که مرا از نظر فتاد

هرکس ز بوی باده ما بیخبر فتاد