دمید صبح تجلی به جان شتاب کنید

درین محل که گشوده است صبح دفتر فیض

کنون که زر به سپر بخش می کند خورشید

هوای عالم بالا کنید چون شبنم

ز روی دل بفشانید گرد هستی را

مگر رسید به پابوس بحر چون سیلاب

عمارت نفس پوچ را بقایی نیست

ز خون دیده خود می به ساغر اندازید

چراغ دولت بیدار را فروغی نیست

ز شعر مولوی روم چون بپردازید