دل از مشاهده لاله زار نگشاید

گره ز غنچه پیکان زنگ بسته ما

ز خون زیاده شود رنگ غنچه پیکان

ز اختیار جهان عقده ای است در دل من

طلسم هستی خود ناشکسته چون مردان

ز آه ما نشود نرم دل کواکب را

بساز با دل پربار خود گر آزادی

خوش آن صدف که گر از تشنگی کباب شود

شکایت گره دل به روزگار مبر

اگر چه ذره سزاوار مهر تابان نیست

مجوی خاطر جمع از جهان ناامنی

ز تنگنای جهان کی گشاده می گردد

زمین وچرخ بغیر از غبار و دودی نیست

مراست از دل مغرور غنچه ای صائب