دو چشم شوخ ترا دیده بان نمی باید

شکوه حسن تو راه نگاه را بسته است

نگاه حسرت اگر دست وپای گم نکند

چه حاجت است به تدبیر عقل مجنون را

سبکروان هوس را نظر به منزل نیست

بس است گرد یتیمی لباس گوهر من

چه حاجت است به تحصیل علم عارف را

بس است نامه پروانه بوی سوختگی

رفیق در سفر آب وگل ضرور بود

بس است نغمه صائب گرهگشای چمن