به هر چمن قد موزون او خرام کند

نوشته نام مرا بر کنار نامه غیر

خط سیاه دل از تیغ رو نگرداند

غزال قابل اقبال نیست مجنون را

نگین پیاده نماند به جوهری چو رسید

غرور او ندهد در نماز تن به سلام

چو شمع در دل هرکس که سوز عشقی هست

چه طرف بندد از ایام عمر تیره دلی

هلاک جیفه دنیا نفسهای خسیس

چو هست فعل بدو نیک را جزا لازم

حریص را نگرانی شود ز یاد از مرگ

ز موج حادثه سردر کنار حورنهد

اگر چو تیر قلم پر برآوردصائب