زدرد عشق تو رنگ خزان دگرگون شد

که گل ز رخنه دیوار باغ بیرون شد

ازان شراب که لبهای یار میگون شد

که چشم شوخ توظالم هم آسمان گون شد

زسنگ روی نتابد کسی که مجنون شد

به جستجوی تو هر کس ز خویش بیرون شد

ز کوه درد مرا شور عشق افزون شد

که نبض مرده شد این سیل تا به هامون شد

چو سرو هر که درین روزگار موزون شد

ز خارخار محبت دلی که پرخون شد