بغیر خط که ز رخسار یار برخیزد

چنین که من شده ام پا شکسته، هیهات است

اگر به سبزه خوابیده بگذری چون آب

فتد ز سیلی باد خزان به خاک چو برگ

چنین که گرد حوادث ز هم نمی گسلد

مرا ز خواب گران قد خم برانگیزد

مدار دست ز دامان بیخودی صائب