ز شیرینی به حلوا احتیاجی نیست جنگش را

سبکدستی که پیکان بال و پر گردد خدنگش را

که چون طوطی به گفتار آورد آیینه زنگش را

که باشد ناز چشم آهوان داغ پلنگش را

که داند همچو آغوش صدف کام نهنگش را

نمی داند کم از ملک سلیمان چشم تنگش را

که گیرم چون فلاخن در بغل یک بار سنگش را