که ذره ذره خاک مرا سویدا کرد

همان که قطره ما را جدا ز دریا کرد

نظر کسی که به آن حسن عالم آرا کرد

مرا بلند نظر آن بلند بالا کرد

در آفتاب قیامت ستاره پیدا کرد

که در چه ساعت سنگین مرا به دل جا کرد

به ابر قطره چندی که بحر اعطا کرد

دو شش زد آن که به اثناعشر تولا کرد

ز سرکشی مه مصر آنچه با زلیخا کرد

چو شبنم آن که دل خویش را مصفا کرد