به سینه هرکه تمنای نوگلی دارد

عزیمت تو فتاده است در توکل سست

منم که روزی من پشت دست افسوس است

چو موج، بی خطر از بحر می رسد به کنار

کلاه شعله اگر کج نهد سزاوارست

به پای هر که خلیده است از گلی خاری

جگر خراش فتاده است تیشه غیرت

کدام برق تجلی ز ابر بیرون تاخت؟

کدام مطلب عالی است در نظر دل را؟

بجز فتادگی ما که برقرار بود

مخور فریب تواضع ز خصم بد گوهر

تویی که فارغی از فکر عاقبت صائب