خوشا کسی که ز عالم کناره ای دارد

نظر به جلوه مستانه که افکنده است؟

ز دستگیری غمخوارگان فریب مخور

اگر ز برگ خزان دیده می رود زردی

منم که پاک بود با فلک حساب مرا

ز داغ من دل اهل حساب پرخون است

منم که نیست پناهی درین محیط مرا

اگر به خاک فتد حسن، آسمان سیرست

اشاره فهم نمانده است ورنه هر سر خار

سخن به خوش نمکی شور در جهان فکند

کسی ز جیب گهر سر برآورد صائب