هزار مرحله افزون به رنگ و بو دارد

به هر طرف که کند روی، رو به او دارد

که خضر وقت بود هرکه آبرو دارد

که سرو، پای به گل در کنار جو دارد

علاقه هر که چو بلبل به رنگ و بو دارد

که خنده در دهن و گریه در گلو دارد

که در پیاله بود هرچه در کدو دارد

که رفتن دل من حکم آب جو دارد

چه شد که سرو به گل پای جستجو دارد

چه باده غنچه این باغ در سبو دارد؟

ترحم است بر آن کس که چاره جو دارد

کشش توقع ازان آفتاب رو دارد

که آب زندگی آتش ز خوی او دارد

خبر ز پیچش عشاق موبمو دارد

علاقه ای که دل من به زلف او دارد

که ره به محفل آن ترک تندخو دارد؟

که حرص عادت طفل بهانه جو دارد