که چار موسم چون سرو یک قبا دارد

همیشه آتش سوزنده اشتها دارد

ز آب و دانه چه در دست آسیا دارد؟

توکلی که مرا پای در حنا دارد

همیشه گوشه بیماریی چرا دارد؟

وگرنه هر گرهی صد گرهگشا دارد

به روز حشر شهیدی که خونبها دارد

به هر چه می نگرم رنگ آشنا دارد

کسی که خانه زنجیر را بپا دارد!

که مسجد از همه جا بیشتر گدا دارد

ز چشم آب سفر کرده کی حیا دارد؟

نمک به دیده من رنگ توتیا دارد

ازین خرابه که یک بام و صد هوا دارد

کسی که چین به جبین همچو بوریا دارد

عبادت همه روی زمین قضا دارد

خوش آن که راه به این چشمه بقا دارد

به مسجدی ننهم پا که بوریا دارد