ز درد و داغ، دل تیره دیده ور گردد

چنان که می شود آتش بلند از دامن

بود حلاوت عشاق در گرفتاری

شود ز هاله کمربسته حسن ماه تمام

خط مسلمی آفت است گمنامی

ز دست دامن آوارگی مده زنهار

غریب نیست شود مشک، اشک خونینش

به زیر پای کسی کز سر جهان خیزد

حضور صافدلان زنگ می برد از دل

عرق به دامنم از چهره پاک خواهد کرد

مکن به ریختن خون ز چشم تر امساک

دلم ز چین جبینش چو بید می لرزد

شود گشادگیش قفل بستگی صائب