دل ما سلطنت فقر به سامان ندهد

در ریاضی که دل سوخته من باشد

نشود رتبه خردان به بزرگان معلوم

هرکه را دل سیه از منت احسان شده است

رهنوردی که به منزل نظرش افتاده است

طمع رزق ز افلاک ز کوته نظری است

جان فداساز که صیاد درین قربانگاه

دل آزاده درین باغ ندارد صائب